Strona:Karolina Nakwaska - Powiesci dla dzieci.djvu/21

 — Oto mokrzyca, — ziele dla ptaszków, kup panicz wraz z wróbelkiem — krzyczała przekupka za oddalającym się Bolesiem — za grosz dam wiele; a może pan dla mamy kupi tę ładną wiązeczkę fijołków i konwalii? Już przechodzą, może już ostatnie tego lata; po groszu jedna.
 Boleś westchnął głęboko, — wiedział bowiem, ile mama kwiaty lubi, a on tak mamę kochał! Tak byłby rad jej tę małą sprawić uciechę!
 — Przeklęty grosz! zawołał pół głosem.
 — Czy grosz winien? zapytała z uśmiechem mama.
 Syn nic nie odpowiedział. — Poszli dalej.
 Dzwon uderzył na Mszę świętą. Weszli do kościoła. Boleś bogobojnie ukląkł obok matki i modlił się z uwagą. Przy końcu nabożeństwa wyszło dwóch ludzi z tackami i brzękli niemi. Pani Dobrzycka dała złotówkę. — «Bóg zapłać stokrotnie,» powiedział kościelny i także przed Bolesiem poruszył tacką. Pożałował chłopczyna zgubionego