Strona:Karolina Szaniawska - Bogacz.djvu/57

 — Przepraszam dziadunia, tego nie mówię! — Ale przecież ciągle być na oczach starszym, to...
 — To cóż?
 — Nie przywykłem. Ojciec i mama nie prowadzili mnie na pasku. Lubię robić, co mi do głowy przyjdzie. Nic złego — ale to, co chcę.
 — Nie będę cię krępował, mój kochany — jednak gdybyś przyjął moje zaproszenie, zrobiłbyś mi przyjemność prawdziwą. Wozek czeka, jedź ze mną.
 — Dokąd?
 — Sam zobaczysz.
 Józio się zawahał. Lubił jeździć, był ciekawy, żądny zmian i nowości, miał jednak ochotę postawić na swojem i odmówić. Rozważał, co lepsze.
 Pan Seweryn poszedł do Joasi. Tkwiła jeszcze na dawnem miejscu, nieruchoma i milcząca, lecz znudzona już trochę.
 — Co tu robisz, mała?
 — Siedzę.
 — Siedząc, można czemś być zajętą.
 — O, mam dość czasu!
 — W jaki sposób?
 — Aż będę starsza.