Strona:Karolina Szaniawska - Bogacz.djvu/68

 — Pannę Zochę?
 — Nauczycielkę szkoły w Łomiankach.
 — O! więc szkółkę zobaczę!
 — Dzieci na tę pannę mówią Zofija, mocno przeciągając, odtąd jeden z uczniów napisał jej na imieniny: panienka Zo-fi-ja serca nam rozwija; rodzice zaś wołają Zocha, co ona bardzo lubi, więc i ja mówię: panna Zocha.
 — Mój Boże! — ubolewała Joasia — Józio tyle różności widział, ja nic!..
 — I tobie do główki coś przybyło — pocieszał pan Seweryn — Wiem z pewnością, że przybyło.
 — Nic, nic, dziaduniu!
 — Cóżeś robiła z Margieską?
 — Wydrążałam porzeczki.
 — I mówisz o tem lekko! Nauczyłaś się pracować — to rzetelna praca. Moi chłopcy z biedą nawyknęli do niej, tak jest zmudna i wymagająca cierpliwości.
 — Mnie nie nudzi.
 — Widać, że wytrwałą jesteś, o czem nie wiedziałem.