Strona:Karolina Szaniawska - Przygody czyżyków.djvu/113

chwili, groziło nam rozłączenie. Lecz nasz opiekun był bardzo dobry, nie chciał swoich wychowańców rozpraszać, to też odmawiał takim, którzy pragnęli kupić jednego ptaszka.
 — Najmniej dwoje razem, odpowiadał krótko. Pojedyńczych sztuk nie sprzedam. Wychowana w gromadzie, ptaszyna zatęskniłaby się na śmierć.
 A jak on badał każdego, jak wypytywał!..
 Chciano, naprzyklad, wziąć Lilli, moją drogą, poczciwą Lilli do czyżyka zupełnie obcego.
 — A cóż się stało z poprzednią czyżyczką? pytał szewc.
 — Konieczna panu ta wiadomość?
 — Tak, radbym wiedzieć.
 — W jakim celu?
 — Jestem ciekawy.
 — Mój panie, to rzeczy bardzo zwykłe. Czyżyk jest większy, mocniejszy, zaczęli się kiedyś bić... tak śmiesznie się bili, z taką zawziętością... Potem — czyżyczka chorowała, nie jadła...
 — Wiedziałem naprzód.
 — Bagatela! trafia się to codzień pomiędzy ptakami, u nas też nie pierwsze.
 — Aha! nie pierwsze, hm!