Strona:Karolina Szaniawska - Przygody czyżyków.djvu/166

 — A przytem, żartował tatuś, gdy nazbierasz wielki dzban jagód, czyżbyś go uniosła?
 — Prawda, tatku, ciężkiego dzbanka nie udźwignę; lepiej na wozie postawić.
 — Moja córeczka nie wie, jak trudno uzbierać kwartę, bodaj kwaterkę poziomek; nie ma wyobrażenia, ile trzeba się naschylać i napracować.
 — Napracować, tatku?
 — Zobaczysz! wszystkie stawy bolą.
 — Nie może być!
 — No, no, sama kiedyś przyznasz.
 — Dzieciom może łatwiej, dodała mama i, w ogóle, osobom niższego wzrostu. Nigdy nie zapomnę, jak strasznie się zmęczyłam podczas pierwszej wyprawy na poziomki. Przez parę dni następnych ledwie mogłam chodzić, a każde schylenie sprawiało mi ból.
 — Pewno mamusia bardzo dużo nazbierała?
 — Nadzwyczaj dużo.
 — Ile?
 — Nie chcę się przechwalać, moje dzieci.
 — Ile, ile? droga mamusiu! ile, cioteczko?