Strona:Karolina Szaniawska - Przygody czyżyków.djvu/173

 — Et! ptaszek nie wielka obrada: — płochliwe to, fru! i już go niema!... Świnka zaś, na czterech nogach, obsadna i pewna, a jaka przypochlebna, mówię panience!..
 — Może być, nianiu, lecz wolę ptaszki.
 Lilli zaświergotała, ja też zacząłem śpiewać, lecz przerwał mi piosnkę lament dziewczynki.
 — Oh, nianiu droga, co ja też zrobiłam!
 — Co, panienko? co, aniołku? pytała wystraszona Józefowa.
 — Wszyscy jedziemy na wieś, Julkę mamusia oddala, Józefowa z nami...
 — Bogu tylko wiadomo, jak się cieszę!
 — A moje ptaszki? co z niemi będzie? zostaną tutaj same, zupełnie same. Jak mogłam zapomnieć!.. dopiero teraz na myśl mi przyszły, kiedy jutro wyjeżdżamy. Wstyd mi i żal, nianiusiu, żem ja taka niedobra, a one biedne.
 — Nie martw się, robaczku.
 — Aha! robaczku, — śliczny robaczek! Nianiusia dobrze mi radzi: niech ptaszyny cierpią, abym ja tylko była