Strona:Karolina Szaniawska - Przygody czyżyków.djvu/178

 — Józieczku, wiedziałam, żeś dobry, ale tak bardzo chcesz się dla mnie trudzić...
 — Co ty myślisz? — W wagonie towarowym pojadę z cielętami, gdy trzeba będzie. Masz cielęta? dawaj, przekonam cię, że ich dopilnuję.
 — Nie mam cieląt, odparła z uśmiechem dziewczynka. Mam tylko ptaszki.
 — I oddajesz mi ten skarb pod opiekę?
 — Oddaję, drogi Józieczku. Mamo, zawołała biegnąc do pani, która ukazała się we drzwiach pokoju stołowego, kochana mamo, pozwól wziąć z sobą ptaszki do Mościc.
 — Czy dobrze się zastanowiłaś, Kuciu? odparła mama. Kłopot w drodze...
 — Józio przyrzeka pamiętać o nich.
 — Tak, ciociu, potwierdził chłopczyk — zrobię to z przyjemnością.
 — W Mościcach drugi kłopot, jeszcze gorszy, bo ciągły.
 — U nas ciociu nikomu przeszkadzać nie będą.
 — Ale pewno tam macie całą kopę psów i kotów?
 — Na folwarku jest ich dosyć — we dworze tylko dwa wyżły i jeden kociak.