Strona:Karolina Szaniawska - Przygody czyżyków.djvu/208

 — Tak, świergotały ptaki — nie tylko wróble oczyszczają ogrody i pola.
 — Robią to wszystkie łuszczaki, ile ich jest w różnych stronach świata.
 — Jednak my, wróble, najwięcej!
 — Kłamstwo, kłamstwo. Najgłośniej hałasujecie, ale pracujemy wszyscy.
 — A czyżyki? zadzwoniła donośnie moja towarzyszka — a czyżyki?...
 Wszystkie oczy zwróciły się na nas, zdziwione i ciekawości pełne; kilka ptaków podleciało bliżej, pliszka przysiadła na krzaku jaśminu, tuż pod oknem.
 Oglądano skwapliwie mnie i Lilli, przypatrywano się w milczeniu, jak gdyby nadzwyczajnym, nieznanym istotom.
 Pliszka kiwnęła ogonkiem i zaświergotała pierwsza.
 — To czyżyki!
 — Czyżyki?.. prawda, tak. Dziwne, że odrazu nikt tego nie spostrzegł.
 — Witajcie, braciszkowie! zaśpiewała swoim czystym, fletowym głosem makolągwa — chodźcie do nas...
 Biedaki, dodała po chwili — uwięziono ich — ujęto w sidła...
 — Mylisz się! zawołała Lilli, jesteśmy we własnem mieszkaniu.