Strona:Katarzyna II - Pamiętniki.djvu/8

statni takowy skopiował. W dwadzieścia lat po śmierci Pawła kopią z kopii otrzymał Aleksander Turgeniew i Książę Michał Woroncow.
 Skoro to doszło do wiadomości Cesarza Mikołaja, nakazał tajnej policyi, aby takowe koniecznie dostali jakimbądź sposobem. Mimo to pozostała jedna kopia, spisana ręką sławnego poety Puszkina w Odesie. Rzeczywiście od tej chwili nie można było nigdzie znaleść Pamiętników Cesarzowej Katarzyny II.
 Cesarz Mikołaj kazał hr. Budow aby mu dostarczył oryginał, przeczytał go, opieczętował wielką pieczęcią państwa i polecił zachować w Archiwum między najtajniejszemi dokumentami.
 Do tych szczegółów, jakie zaczerpnąłam z notatki mi udzielonej, muszę dodać, że pierwszym, który wspomniał o pamiętnikach, był nauczycielem cesarza Mikołaja, nazwiskiem Konstanty Arseniew. Mówił on mi, że w r. 1840 otrzymał pozwolenie na przejrzenie wielu tajemnych dokumentów dotyczących śmierci Piotra I. jak niemniej i dalszych aż do czasu panowania Aleksandra I. Pomiędzy temi dokumentami znalazły się i Pamiętniki Katarzyny II. (Wykładał on nowoczesną historyą Rosyi, Wielkiemu Księciu domniemanemu następcy tronu.)
 Podczas wojny krymskiej, Archiwum przeniesiono do Moskwy. W marcu 1855, Cesarz zażądał manuskryptu do przeczytania. Od tego