Rzeź, może być bydła, albo ludzi. Pierwsza odbywa się dziś z powagą, uroczyście, w pięknych budynkach, w salach z podłogą i ścianami marmurowemi, omywanemi nieustannie wodą. Prócz tego, uczucie litości sprawiło, że udoskonalono sposoby bicia zwierząt w tym kierunku, aby ofiary ludzkiej żarłoczności nie cierpiały długiej męki. Rzeź ludzi odbywa się więcej pierwotnie: po polach, lasach, gdzie się da. Większe rzezie nazywają się bitwami; im kto więcej ludzi wytłucze, tym większym jest bohaterem. Zaledwie mała część ofiar ma to szczęście, co bydło w rzeźni, to jest, że ginie natychmiastowo, bez mąk i cierpień.
Sabała, jeden z najsławniejszych mężów polskich. Są o nim studja i całe książki. Był bożyszczem dla warjatów w stylu zakopańskim. Muzycy spisywali jego „kompozycje“ muzyczne, choć tak rzępolił, że nawet zdechłe psy wyły z boleści.
Safo, poetka grecka, najbardziej sympatyczna z poetek wszystkich czasów i ludów, ponieważ z utworów jej pozostały tylko małe ułamki.
Sahara, większa leży w Afryce, mniejsza — na granicy Królestwa i Galicji, obok stacji: Maczki i Szczakowa.
Salomon, król żydowski, słynny z mądrości, na dowód czego przytaczają między innemi, że miał siedemset żon i trzysta przyjaciółek. Mimo takiej ich ilości, miał jeszcze czas na pisanie wierszy. Nawet części jego ubrania odznaczały się mądrością, kiedy już Sebastjan Petrycy wspomina przysłowie: „mądry jak Salomona... kamizelka.“ Z „próżnego“ jednak i Salomon
