Strona:Kazimierz Bartoszewicz - Słownik prawdy i zdrowego rozsądku.djvu/16

8

znaczają się zwykle ładną architekturą — wyjątek stanowi Bristol warszawski.
 Bruk, przyrząd do łamania nóg, dobrodziej chirurgów i wyrzynaczy odcisków. Czasowniki pochodne: brukować, przebrukować, pobrukować, wybrukować, ubrukować, przybrukować, dobrukować, podbrukować, zabrukować, nabrukować się, rozbrukować się i t. d. Warszawa uwzględnia wszystkie te czasowniki, ztąd też zacząwszy od d. 13-go marca do 18-go października włącznie, oraz od 19-go października do 12-go marca oddaje się z całem zamiłowaniem licznym odmianom brukowania. — Uderzenie głową o bruk przytrafia się nocną porą w okolicach handelków; bruk na tem mało cierpi. „Krzesanie bruku“ oddawna nie cieszyło się uznaniem; — Falibogowski w „Dyskursie o marnotrawstwie i zbytku“ (1626) wyraża się: „Nikt za to, że pił, abo po bruku krzesał, szlachectwa nie doszedł“. = Znaczna ilość właścicieli kamienic uprawia sztukę, „wyrzucania na bruk“. Przed wiekiem wychodziły w Wilnie „Wiadomości brukowe“, które za pomocą satyry wpływały na poprawę obyczajów; obecnie pisma takiego nie posiadamy, gdyż dobre obyczaje, jako lokatora, nieprzynoszącego materjalnych korzyści, dawno już na bruk wyrzucono.
 Brukać, zanieczyszczać. Skarga pisze o św. Kunegundzie, że „gdy ją z urody chwalono, brukała twarz i mazała“. Dzisiejsze Kunegundy rozdzieliły te czynności: bruczą serce, a twarz mażą różem i bielidłem.
 Brylanty zastępują dziś miejsce nieboszczyka węża w raju.
 Bryndza, nieodłączna towarzyszka plemion, zamieszkałych po obu stronach Wisły. Najwięcej znana jest bryndza galicyjska, która pojawia się na wiosnę,