Humor w literaturze jest nienawidzony przez tych, co go nie posiadają; pisarze ciężcy i nudni przebaczą prędzej drugim brak gramatyki i płytkość myśli, niż błyski szczerego humoru, — jest to nienawiść ułomnych do dobrze zbudowanych, nędzarzy do bogatych. „Humor — mówi Weber (Demokritos), rodzi się w sercu... nawet wtedy ludzi kocha, gdy ich karci. Humor nie potępia i nie pryska jadem, stara się wlewać nektar wesołości i pociechy w gorycz życia. Czem pas korkowy dla pływaka, tem dobry humor i wesołość dla człowieka; ułatwia mu pływanie po morzu życia“. Wesoły humor jest cechą cnotliwego człowieka, — występny wesołym być nie może“ (Hoffmanowa).
Hunnowie, zaginiony szczep azjatycki, który się odnalazł świeżo w granicach państwa pruskiego. Wysłany na wyprawę do Chin, okazał zamiłowanie do starej porcelany.
Hunyady Janos, węgierski mąż stanu, najskuteczniej zwalczający obstrukcję.
Hygiena, niewiasta złego prowadzenia się, albowiem ciągle jest u wszystkich na języku. Ukrywa się jednak tak starannie, że nikt dotychczas nie ujrzał jej w całej piękności.
Hymen — miłe złego początki, lecz koniec żałosny.
Idealista — typ człowieka naiwnego, którym gardzikażdy szubrawiec.
Ideał dla mężczyzn: panna z czystą... teraźniejszością t. j. hipoteką (przeszłość może być brudna); dla
