Strona:Kazimierz Brodziński - Wiesław czyli Obraz ludu nadwiślańskiego.djvu/10

Ta strona została uwierzytelniona.

Wielce ten czyni, kto robi co może:
Kto grosz ostatni dał, ten wiele daje —

(całując go w czoło).

Boże cię prowadź!....

Wiesław (czyniąc pokłon rodzicom).

Bogu was oddaję!... (odchodzi).

Bronisława (biegnąc za odchodzącym Wiesławem),

Bądź zdrów Wiesławku, prędko wracaj z drogi,
Zastaniesz z kapustą pierogi!...
(wszyscy wyprowadzając Wiesława odchodzą).


Odmiana.

Teatr przedstawia wieś. W głębi po lewej stronie aktorów Karczma; stół, przy którym siedzą poważniejsze kobiety, gospodarze i organista — na stole dzban i kufle; w oddaleniu widać stary Kraków; muzyka gra mazura — Krakowiacy z Krakowiankami tańcząc parami, okrążywszy koło zatrzymują się przed orkiestrą dla śpiewu.


SCENA II.
ŚPIEW.
Chór dziewcząt.

Hej Rozyno, wstecz nie płyną
Na Prądniku wody, —
Źle ci było być dziewczyną —