Ani „Chłopi” Balzaka, „Ziemia” Zoli, ani „Przeklęta ziemia” Blasko Ibaneza, „Chłopi” Hardy′ego i rosyjskie powieści chłopskie Gorkija, Tołstoja, Dostojewskiego, Gonczarowa i Karonina nie wznoszą się do szczytu tak pełnego i bogatego obrazu chłopa, nie wnikają tak głęboko w jego psychologię i życie jak epopeja Reymonta. Jedna może powieść Knuta Hamsuna „Błogosławieństwo ziemi” mierzyć się może siłą wyczucia i głębią wniknięcia w życie chłopskie, a przewyższa ją rozległością chyba sześciotomowa epopeja chłopska norweskiego pisarza Olafa Duuna „Juvikinger”. Wyrazem podziwu dla epopei Reymonta i zadokumentowaniem jej wysokiej wartości artystycznej było przyznanie Reymontowi nagrody Nobla właśnie za „Chłopów” i opinja zagranicznej krytyki literackiej, uznająca „Chłopów“ za arcydzieło literatury powszechnej.
