Strona:Kazimierz Bukowski - Władysław St. Reymont. Próba charakterystyki.djvu/95

VI

TEMPERAMENT ARTYSTYCZNY

 „Wierzę w nieprzerwane następstwo ludzkich objawów“ — powiada zaciekły obserwator życia Emil Zola — „w nieskończoną galerję obrazów życia i żałuję, że nie mogę zawsze żyć, aby przyglądać się wiecznemu widowisku w tysiącu różnych aktów. Jestem człowiekiem ciekawym“. To samo mógłby powiedzieć o sobie Reymont, którego ciekawość życia była wprost nienasycona, a wypływała z swoistej struktury jego talentu. Cała organizacja twórcza Reymonta nastawiona była w kierunku bezpośredniego, szybkiego i trwałego wchłaniania życia i przetwarzania go na wartości artystyczne. Proces ten odbywał się u niego przy pomocy wrodzonych, zdolności, które działały w nim z nienaganną sprawnością.
 Jedną z najznamienniejszych cech talentu Reymonta jest jego wyjątkowa zdolność patrzenia, postrzegania i zapamiętywania rzeczy postrzeżonych, genjalny dar obserwacji i pamięci wzrokowej. W tym kierunku stanowił autor „Chłopów” fenomenalne, wyjątkowe zjawisko. Postacie i sytuacje, zaobserwowane przez niego w życiu, przechodziły w nieskazitelnej formie do jego utworów. Dzięki temu też są one tak niesłychanie plastyczne i wyraziste i sprawiają wrażenie fizycznej uchwytności. Każdy ruch, każdy gest, każdy przejaw