bożnej niewiasty, zwanej „Złota Baba“, powstał nowy klasztor z kościołem z drzewa, który znów w roku 1479 przez pożar został zniszczony. W trzy lata potem w r. 1482 tenże Gwardjan Paweł Dobryń z ofiar wiernych wymurował klasztor wraz z kościołem, w którym pierwszy pochowany został w r. 1490. Terytorjum klasztorne było zbyt szczupłe, więc pobożna i zamożna Pani Dorota wdowa po Janie Kurskim w r. 1494, a za jej przykładem i Dorota z Zarembów z Kalinowej wdowa po Marcinie Gruszczyńskim ofiarowały swoje pola z ogrodami, przylegającemi do klasztoru O.O. Bernardynów, co potwierdzonem zostało przez Jana Olbrachta w roku 1496 i Zygmunta III. w r. 1598 — królów polskich. — Kościół ten dotąd istnieje, lecz cokolwiek został zczasem zmieniony i powiększony. Mało jest wiadomości o przeszłości tegoż kościoła do końca XVII wieku. Gwardjan O. Norbert Żułwiński w roku 1696 przystąpił do naprawy kościoła z powodu jego zniszczenia.
Naokoło kościoła dał parkan murowany, ściany kościoła podwyższył o 7 łokci, zasklepił, fundamenty umocnił i nowy organ postawił, który zaczęty był przez br. Antoniego z Wilna, a po śmierci tegoż dokończony przez br. Klemensa Łopińskiego, obydwóch dobrych organmistrzów. — Ołtarz Niepokalanego Po-
Strona:Kazimierz Jung - Klasztory w Warcie.djvu/6
Ta strona została uwierzytelniona.
