Strona:Kazimierz Laskowski - Żydzi przy pracy.djvu/52

 — Choć jeszcze z paciorek! aż mi się ulży. Widzi mi się, że na prawym boku jeszcze nie zebrały.
 — Dorzućcie 5 kopiejek.
 — Kiej nie mam.
 — No to dajcie kilka jajek. Nie bądźcie Wojtkowa skąpi. Pierwsze zdrowie jak pieniądze — wyrokuje Fajbuś i nie czekając odpowiedzi, wyjmuje z postawionego na tapczanie koszyka kilka sztuk kurzego owocu.
 — Poleżcie sobie jeszcze chwilkę — mówi. — Ja tymczasem poradzę Jaśkowi.
 I przy tych słowach zwraca się do świeżo przybyłego pacyenta.
 — Co wam to, Janie? Czyście się, nie daj Boże! z kobietą przemówili, że wam tak gęba spuchła?
 — Kaj tam! zębska bolą i tyla!
 — Fluks! Zaraz zobaczymy. Siadajcie.
 Usadowiony na drewnianym zydlu chłop roztworzył szeroko gębę i czeka na wyrok eskulapa. Fajbusiowi nie pilno. Zajrzał raz, zajrzał drugi, obcążkami postukał w zęby, aż chłopu świeczki w oczach stanęły.
 — Źle, mój Janie! takich zębów jak żyję nie widziałem! Zwyczajnym lewarkiem nie wyjmie...
 — To cóż będzie? — pyta zastraszony pacyent.
 — A czy ja wiem... Chybabym wziął prawdziwy angielski instrument — pociesza po namyśle doktór.