Strona:Kazimierz Laskowski - Żydzi przy pracy.djvu/72

 Namyśla się niby, obmacuje bydlątko, wytykając wszelakie prawdziwe i nieprawdziwe wady.
 — Dam ośmnaście rubli! — rzecze wreszcie.
 — Co! a toć Uszer dwadzieścia dwa dawał! Spytajcie...
 — To było brać... dawał, ale nie liczył. Bierzecie?
 — Nie. Mniej dwudziestu ośmiu papierów nie wezmę. Zresztą rubla puszczę...
 — Możecie puścić i pięć i dziesięć, także nie kupię — woła żydek i odchodzi, krzycząc z daleka: „piętnaście rubli, to wszystkie pieniądze!“
 Teraz zbliża się trzeci kupiec.
 Trzeci kupiec ogląda również graniastą, za dójki pociągnie, lecz nawet o cenę nie pyta i idzie dalej. Czwarty, piąty czynią toż samo, ruszając pogardliwie ramionami.
 Chłopek czeka i czeka, zdobywając się na cierpliwość. Nakoniec porzuca taktykę odporną i przechodzi do działań zaczepnych.
 — Hej! Mojsie! — woła na przechodzącego żydka. — Pójdźcie no, obejrzyjcie bydlątko, może wam się uda?...
 — A cobyście chcieli? — pyta zagabnięty, dopełniając na grzbiecie graniastej taksy palcami.
 — Wziąłbym dwadzieścia sześć — odpowiada po namyśle chłopek, spuszczając z tonu.