Strona:Kazimierz Laskowski - Żydzi przy pracy.djvu/74

 A dwadzieścia cztery?
 — Słuchajcie... Dam dwadzieścia bez rubla...
 — A toć dawaliście dwadzieścia jeden — woła przygnębiony chłopek.
 — Dawałem, alem się rozmyślił. Bydła nagnali, jest w czem wybrać... No bierzecie?
 — Niechże już będzie, jak za pierwszym razem... — woła chłopek, wyciągając rękę dla przybicia zgody.
 — Równe dwadzieścia dam. Ani grosza więcej. Takie ciele! Nie wiadomo jeszcze, czy się zdarzy.
 — A bez cóżby się nie zdarzyło? — pyta zastraszony rytualnym felerem chłopek.
 — Widzi mi się, że na flakach niezdrowa — tłómaczy Uszer. — No! nie bałamućcie! bierzecie, jak rzeklem?
 Chłopek drapie się w głowę, wreszcie puszcza po pół złotku i przystaje na Uszerową cenę, wymawiając sobie litkup.
 Uderzono w ręce na zgodę, przybito; graniasta wędruje do Uszerowej stajni, a chłopek, popijając litkup, opowiada o przebiegu sprzedaży innym siermiężnym dostawcom.
 — Zawdy pedam, że pierwszy kupiec najlepszy. A Uszer, dobry żyd, nad niego nikt więcej nie da...
 — Wiadoma rzecz — potwierdzają słuchacze.