Strona:Kazimierz Laskowski - Żydzi przy pracy.djvu/91

a tymczasem do sklepu biegnie chłopka z dwoma gęsiami pod pazuchą.
 Ryfka wita ją mile, rozkłada towar łokciowy, dobiera się do gustu, na kieckę, na gorset...
 Chłopka z przyzwyczajenia radaby się targować, ale na to czasu nie ma.
 Spieszcie się! spieszcie! a nuż „wasz“ nadejdzie!
 — Kiej krzynę drogo!
 — Nie bałamućcie! czy to pieniędźmi płacicie! Uchowaliście gęsi, to wam się słusznie nowy przyodziewek patrzy... Przecie to wasza praca, a nie tego waszego rozbójnika, co ćwiartkami zboże do karczmy wynosi.
 — Oj! pewno, że bezkuda wynosi! a mnie, swej kobiecie, to na lichą szmatę żałuje — żali się chłopka.
 — A widzicie! — potakuje Ryfka, mierząc ułomnym łokciem żółty barchan w zielone kwiaty.
 Tymczasem Berek radzi pod nieobecność żony mężowi.
 — Co tam będziecie pytali na „waszą!“ zwyczajnie babskie gadanie! Sprzedajcie mi ćwiartkę zboża, będziecie mieli na swoją potrzebę. Płacę baares Geld!
 — A jak się moja dowie?
 — Wynieście teraz w worku za stodołę, a wieczorkiem zaniesiecie do mnie.