Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Maryna z Hrubego.djvu/116

razkiej kołacze z serem, uradzały (rozmawiały).
 Nagle Józkowa Nowobilska przestała zagniatać mąkę, nastawiła uszu i powiada:
 — Cosi robiom, co trombiom.
 — Moze? — odpowiedziała jej Nowobilska Maćkowa.
 — Naozaist trombiom — powiadaJózkowa. — Trza wyjźréć.
 Wyszła i wróciła z wiadomością, że szlachcic na koniu i żołnierz z białą płachtą na kiju i z trąbą pod murem stoją.
 Maćkowa Nowobilska, żona sołtysiego wójta, (rodziny sołtysie miewały osobnych wójtów i wójtom gminnym nie podlegały we wsi), odłożyła ciasto, otarła ręce i wyszła z kuchni, a za nią towarzyszki.
 Wystąpiły na blanki, a Józkowa krzyknęła:
 — Nie trąb ta telo, bestyja, bo pana obudzis, j... ci oko dziś!
 Ale Maćkowa, baba obstarna i obszarna, rzekła z godnością:
 — Ckoj! — i zapytała wyniośle:
 — Wto?
 — Hej tam mosterdzieju! — wrzasnął Jordan, bo takie przyłowie miał. — Niema nikogo, tylko baby?!
 — Som jest i hłopy — odparła Maćkowa. — Co fcecie?
 — Gdzie pan Kostka?
 — Śpi.