Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Maryna z Hrubego.djvu/135

którym Łętowski drogę z piwnicy we drzwiach zagradzał.
 — Przez pana pułkownika nic!
 — Bajto! — wstrzasnął zuchwale Kuros i starca w pół uchwycił, by na bok szarpnąć.
 Gdy się ten ośmielił, ośmielili się i inni. Ubezwładnili Łętowskiego, a Józek Nowobilski rzekł:
 — Zapremy was haw, w piwnicy, do casu.
 I wepchnąwszy Łętowskiego do lochu, drzwi zatrzasnęli.
 Maciek Nowobilski zaś na mur wbiegł, powiewając białą czuchą nad głową na znak, który, jako dawny wojskowy, znał.
 Dostrzegł pułkownik Jarocki czuchę i pod mury się posunął.
 — Co chcecie? — krzyknął.
 — Za Kostkę i za Łętowskiego puścicie nas ślebodno?
 Jarocki się czerni bał, odpowiedział więc:
 — Puścimy!
 — Przisięngniecie?
 — Przysięgniemy!
 — Podpisecie sie?
 — Podpiszemy!
 — No to ustańcie strzylać! Poślemy opis do podpisanio!
 — Dobrze!
 Skoczył Maciek po Jozuego Zbarazkiego, wywlókł przerażonego Żyda z pod stosu pie-