Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Maryna z Hrubego.djvu/152

 — Nieg pon odepre. Pote bedziemé gadać.
 Kostka porwał się i klucz w zamku przekręcił.
 Weszli obaj Nowobilscy, Kuros i trzech innych chłopów.
 — Daliście zamek!
 Potężni chłopi przeciw nizkiego Kostki zmieszali się, aż Kuros zuchwale rzekł:
 — Kupilimy zycie i wolność za wase głowy.
 — Za czyje?
 — Za wasom i za Łętowskiego.
 Rozśmiał się wówczas Kostka. Rozśmiał się szeroko, wesoło. I śmiał się długo, długo, serdecznie. A potem ręce naprzód wyciągnął i rzekł:
 — Wiążcie mnie!
 — Tego nietrza, jak pon dobrowolnie pudom — odpowiedział Maciek Nowobilski, nie patrząc Kostce w oczy.
 — Dobrowolnie pójdę — dobrowolnie narażałem się na śmierć dla was, to i dobrowolnie pójdę na śmierć przez was. Idźmy.
 I Kostka postąpił przed siebie.
 — Hłopi — ozwał się Józek Nowobilski z wahaniem.
 Ale Maciek rzekł:
 — Przisiengnione, podpisane, skońcone.
 — Gdzie marszałek Łętowski? — zapytał Kostka.