Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Maryna z Hrubego.djvu/329

na Wojdyłów, czy na Karkosów, a jej matka własna kiwała się na ławie nad blaszanką gorzałki, zawodząc:
 — Oj biédarstwo, kieś tys ty sie niezywe narodziło, kieś ty takie kściny miało mieć...
 Wtem nagle Krzyś ustał grać, wstał z ławy i podszedłszy żywo ku Mardule, ozwał się doń surowo:
 — Franek, je cos to robis?!
 — Abo co?
 — Jedy my mieli do Nędzów lecieć!
 — He dwaścia zjadło! Iście my mieli!
 — No to cos ty robis?!
 — A wy?
 Zastanowił się Krzyś, jakby mu to dopiero na myśl przyszło, spuścił z tonu i odpowiedział o wiele łagodniej:
 — No to podźmé.
 I nie żegnając się z nikim wyszli z izby, a gdy wyszli, Krzyś rzekł:
 — Po dródze nam Gałajda. Hybojmé poń.
 Gałajdę zastali na słomie, na której sypiał w małej izdebce, gdzie sam jeden mieszkał i gospodarstwo prowadził.
 Gałajda leżał twarzą na izbę zwrócony i chrapał, aż dudniało.
 Przystąpił doń Krzyś i wstrząsnąwszy go mocno za ramię, że się obudził, zaczął mu opowiadać, po co wstąpili.
 Ale Gałajda wysłuchał opowieści i na zapy-