Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Melancholia.djvu/58

 — A do zastawu co, do sprzedaży?
 — Nic.
 — Bo ja com za te tanagry wziął, to musiałem oddać Winklerowej za ostatni tydzień i goły jestem, jak święty turecki, a tak mi się żreć chce...
 — Weź jedną szóstkę, leżą tam na stole. Jak chcesz, to weź dwie.
 — A ty?
 — Mnie się jeść nie chce. Mnie się już niczego na świecie nie chce, tylko odpocząć, raz odpocząć. Weźże, nie rób komedyj.
 — Wezmę, bo mi aż coś w kiszkach skręca. Za te tanagry dali tak mało, ledwie, że Winklerowa się zgodziła poczekać na resztę. Będą dwa serdele, dwie bułki i papieros. Masz ty co palić?
 — Nie.
 — Wiesz ty, Merten, przecieby było bardzo źle, gdyby takiemu, jak ty, przyszło zginąć.
 Merten uśmiechnął się.
 — Trzeba się poddać, albo wyrwać.
 — Wyrwać?... Łatwo się to mówi.
 — Tchórz tylko nie może się zdobyć na taki krok, powtarzam ci, tchórz. Głupstwo jest mówić, że ktoś z tchórzostwa przed życiem w łeb sobie strzela. Życie czasem nie da się znieść, ale najgorsze nie przeraża tak, jak śmierć. Co