Ta strona została uwierzytelniona.
Wyspa umarłych.
(Illustracya do »Die Todteninsel« Böcklina).
Wyspa umarłych... Nagie, strome skały,
Wkoło dalekie, nieskończone morze,
Gaj cyprysowy, ciszą skamieniały,
Spokój wód wieczny... Bóg śmierci posępny
Duszom ten grodziec zostawił ostępny
I odwróciwszy twarz, odszedł w bezdroże.
I w długiej łodzi o milczącem wiośle
Charon tu z brzegu białe wiezie dusze
I w ciemne, wązkie wwozi je zarośle
Między dwa słupy z kamienia, na których
Dwa lwy o głowach groźnych i ponurych
Patrzą na siebie — zasłuchane w głuszę.
Po krzesanicach mech się pnie zielony,
Cyprysy smukłe nad morską głębiną
