Ta strona została uwierzytelniona.
Ten czarny, smutny kwiat, co tu przed nami kwitnie,
On cały oczom świat zasłania kirem liści;
Ah nigdy, nigdy on nie zwiędnie, nie przekwitnie,
Nie zagra złoty dzwon, marzenie się nie ziści.
Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Poezye T. 4.djvu/86
