Ta strona została skorygowana.
jak szlak, którędy snują się łabędzie,
twojemu sercu moje się podściela.
Niechaj zostanie na zawsze, na wszędzie,
pamięć choć jednej, choć najkrótszej chwili,
kiedy się dusza tak ku duszy chyli,
że ich już istność ziemska nie rozdziela —
jak szlak, którędy snują się łabędzie,
twojemu sercu moje się podściela.
