Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Poezye T. 5.djvu/154

Ta strona została skorygowana.



Powiedzcie: gdyby człowiek się łamał
wielkiem cierpieniem,
czy ona mogłaby ból ukoić?
— Jednem spojrzeniem.

Powiedzcie: gdyby człowiek padł martwy
pod ciężkim głazem,
czy ona mogłaby z martwych wskrzesić?
— Jednym wyrazem.

A gdyby człowiek duszę swą skalał
śmiertelnym grzechem,
czem ona czystość tej duszy wróci?
— Jednym uśmiechem.

∗                    ∗

Teraz ty powiedz, któremu dawno
wiosna nie dnieje:
czem ona twoją duszę zdobyła?
— Tem, że istnieje.