Ta strona została skorygowana.
Pójdźcie do nas wy, którzy w dolinach cierpicie —
(mówią góry) — wy wszyscy nędzni, słabi, cisi;
patrzcie: niebo nad wami śmiałe, wielkie wisi,
bujne, wielkie wystrzela dookoła życie.
Niech tęsknota się waszych serc uczepi... Marzcie
o czemś Niedoścignionem... Kto pożąda Boga,
ten już przebóstwia duszę... Z serc mgła i szeżoga
niech zejdzie; serce czyste, jak źródło ukażcie.
A wtenczas się w wód jego odbije krysztale
i odśmiechnie z jasnego głębiny obrusa
światło, podobne temu, co z oczu Chrystusa
szło na ludzi, jak czyste i przejrzyste fale.
