Ta strona została skorygowana.
i w szkole mojej, we Pcimie,
widział drgające kolumny
przed Piotra kościołem w Rzymie!
I widział tu szlachty dumnej
tłum w prochu, w popiele, w dymie!
I widział ja pokój Chrystusa,
jak lilję wykwitającą
nad krwawą misą dymiącą —
i widział z szlachty lamusa,
z żelaz drzwi i z cegieł muru
wychodzącą postać białą,
a to była wolność ludu!
CHŁOPI.
A słowo ciałem sie stało!
RADOCKI.
Słyszę ja waszego chóru
szum, jak Dunajca powodzi.
Ja stary doczekał cudu,
poseł niebieski nadchodzi,
miecz w dłoni, serce lelii —
CHŁOPI.
Ze świentéj je famieliji,
króla pułkownik — —
