Ta strona została skorygowana.
Co juz wiecnie na pyrciak
bedom stały zelaza — —
na niedźwiedzia stawione,
na cłowieka obraza?
Jakisi, jakisi
głos nademnom lamenci,
cy sie jedle spłakały,
cy lutujom sie świeńci?
Powidz mi, powidz mi,
moja Maryś jedyna,
cy juz lepi nie bedzie
la mojego hoć syna?
Powidz mi, powidz mi,
bo mnie hawok poskrąca!
Jo nie z takik ludzi jest,
co krew pili z zająca!
Powidz mi, powidz mi,
bo sie prasne ze skały —
cy juz nigda nie bedom
moje ocy sie śmiały?
Eh! na mój sto prawdu,
eh! pre Boha zywego!
Wyjńdem hań na wirsycek,
jo sie prasnem w dół ś niego!
PASTERKA.
Nie praskaj sie dołu!
