Strona:Kazimierz Przerwa Tetmajer Janosik Nędza Litmanowski.djvu/104

gdzie go sołtys na kradzieży portek złapał i dragonom pana Rzeszowskiego oddał.
 Po paru dniach wędrówki zaszedł na miejsce pod wieczór.
 Zastał sołtysa, jak był, tylko podstarzałego nieco; prosił o nocleg, pozwolono mu go. W zmizerowaniu więzieniem wyglądał na starca, poznania się nie obawiał.
 Po wieczerzy, którą mu dano, cuda jął opowiadać.
 — He! — zaczął. — Kiebyście wy wiedzieli, poco ja haw prziseł!
 — No poco, poco? — zapytał ciekawie sołtys.
 — He, kie mi moze nie uwierzicie — ociągnął się Marduła.
 — No ino gadajcie, gadajcie dziadku, będziemy widzieć.
 — Idem ja zdaleka, ze świentego miejsca, aze od Grobu Krystusowego.
 — Joj!
 — Miałek hań objawienie.
 — W Imie Ojca i Séna!
 — Ukazał sie mi świenty Tobijas i pedzial mi tak: jest hań sołtys pod Kalwaryjom Zebrzydowskom, grzéśnik straśny —
 — E, coby ta!
 — Djabli sie o niego jus pytajom —
 — Rany Boskie!
 — On ukrziwdził straśnie cłeka —