Strona:Kazimierz Przerwa Tetmajer Janosik Nędza Litmanowski.djvu/126

 — A ty ją znasz? — zapytała Agnieszka, już Sieniawska, zdumiona.
 — Zdawna! Ty przebita!?
 — Haj.
 — Jakim sposobem!?
 — Ja tobie zabić przysła — rzekła Maryna.
 — Mnie!?
 — I jom!
 Wskazała głową młodą panią.
 — Warjatka!? — krzyknął Sieniawski ze zgrozą.
 — Nie! Jynok kohała.
 — Skądże ten nóż w twych piersiach? Na Boga!
 — Ja go sama wbiła.
 Skłoniła się. Pochwycił ją Sieniawski i posadził na fotelu przy łożu stojącym, nieopodal okna.
 — Agnuś! — zawołał. — Wdziej co na się. Biegnij, każ zawołać medyka mego, Franconiego!
 Ale Maryna przytrzymała Sieniawską mówiąc:
 — Stójcie, pani. Mnie nijakik Frankonik nie trza. Nijakik medyków. La mnie jyno jeden medyk — śmierzć.
 — Boże! Marynka! — zawołała pani Sieniawska. — Marynka! Coś ty uczyniła? Coś ty uczynić chciała!?
 — Przebiłak sie. Coz?