Strona:Kazimierz Przerwa Tetmajer Janosik Nędza Litmanowski.djvu/192

 I ruszył naprzód.
 A za nim ruszyli chłopi.
 Gdy w las zeszli, Józek Tatar, co się był na bok oddalił, młody siedmnastoletni chłopiec z pod Kopy, przybiegł wystraszony, wołając:
 — Trup! Trup!
 — Ka? Ka? — zapytano.
 — Hań! W smreckak! — i ukazał ręką.
 Poskoczyło kilkunastu ludzi. Sablik z nimi.
 Ujrzeli człeka nagiego, leżącego na ziemi nawznak.
 Nie było na nim śladu obrażenia.
 — Co się mu stało? — mówili ludzie. — Nie ublizył mu nik na ciele. Rany niéma, ani krwie zasknionéj. Cozto sie stało!? Co?
 — Hehehe! — roześmiał się Sablik. — Góry go zjadły!
 — E jako? E cozto? — zapytywali niźniejsi hłopi Podhalanów. — Co on radzi, ten stary?
 — Je wtoz wié, co on myśli? — odpowiedzieli Podhalanie. — To wilk...
 — Góry go zjadły aj zjadły — powtórzył Sablik. — A złodzieje odzienie wzieni. Cy to piérsemu tak?
 — Góry zjadły cłeka! — powtórzyli niźni górale, z trwogą się po pustych zielono­‑żółtych połyskliwych jesiennych upłazach rozglądając.
 — A wicie!? — rzekł Sablik, który bystro po-