Strona:Kazimierz Przerwa Tetmajer Janosik Nędza Litmanowski.djvu/208

to oni cie ta hnet obzalom. Podźmy, stara, do izby; zimno.
 — A i wiecerzom trza przygotowić, bo sie hnet pastérze przyredykajom z pasieki z bydłem i owce przydom z regla.
 Odeszli starzy Nędzowie, natomiast przyszedł Maciuś czeladnik ze skrzypcami i siadł nieopodal Jadwigi, w której się kochał, a na którą ledwo pozierać śmiał, bo była bogata, a on służył i młody był jeszcze bardzo.
 — Maciek, co tys se ty myślis, kie gras? — zapytał go Wojtuś, powtarzając pytanie strykowe.
 — Je cozbyk myślał? Gram i gram — odpowiedział Maciek.
 — Krzesny ociec Sablik to se musi o starodawnyk casak myśleć, kie gra.
 — A Krzyś z Olce o karcymie — zaśmiała się Krystka.
 — Ja tak gram, jako słysem z ludzi — rzekł Maciek. — Ino we wiecór to sie mi lepsi gra, jako we dnie.
 — Bo i las piékniéj we wiecór sumi — ozwała się Jadwiga.
 — No piékniéj. Kie tak ciho na świecie, jako dziś je, to ci tak powiém, Wojtuś, ono samo w gęślak gra. Tak jako kieby ci cosi smycke wodziło.