Strona:Kazimierz Przerwa Tetmajer Janosik Nędza Litmanowski.djvu/212

 — No, jus i na tobie cas. Sesnaście ci mineno na Syćkik Świentyk. O te casy to ja jus spawała z hłopcyskami. Idź.
 — No to pude... Przitrzim dzwiérze od sopy, coby nie zgrzipiały.
 — Nie bój sie. Wiés, ka kołki?
 — E cyk to raz hań strykowe siano wykładała?... Ale wiés co?
 — Zje co?
 — Coz ja mu powiem?
 — Maćkowi?
 — Haj.
 — Je cozbyś do niego radziéła? Zawołaj: Maciek! — on sie obudzi, jak jesce nie śpi. A pote on ci sie ta o słowa pytał nie bedzie!
 — E best!
 I Jadwiga zaczęła chichotać.
 — No idze idź — rzekła Krystka — bo widzem, co cie juz mgli...
 — Cy tys ta juz dziéwcęta Zubkosowe posły spać? — ozwała się stara Nędzowa do męża na pościeli.
 — Pewnie; cegozby siedziały? Ani nie wiem, wto ku nim hodzuje? A toby skoda béło, kieby taka młodość i uroda sama lezała.
 — A, toby jus béł stokrotny grzyk taki dar marnić! — rzekła Nędzula. — To prawda.
 — Haj — odpowiedział Nędza — mnie samemu case zal, co nié mamy dziéwki w doma, boby