Strona:Kazimierz Przerwa Tetmajer Janosik Nędza Litmanowski.djvu/220

i na drzewo ś nim wylezie. Ja takiego widział, co na seść siong na smreka oklepiec wywlók — rzekł Gałajda.
 Niedźwiadek był wściekły i w śmiertelnym zarazem strachu; raz wyszczerzał ku góralom kielce i usiłował grozić im przedniemi łapami, to znowu próbował cofać się i umknąć, ale żelazne obręcze i kłat na łańcuchu hamowały go w miejscu.
 Szarpał się i jęczał z bólu.
 — Zastrzél go! — rzekł Krzyś do Marduły.
 — Dobrze! — odpowiedział Marduła i strzelbę zdjął z ramienia.
 — Ale Gałajda się ozwał:
 — Dajcie mu pokój! To młode. Co wam złego zrobiło?
 — Niedźwiedź — rzekł Krzyś.
 — No to coz? I on fce zyć — odparł Gałajda.
 — Bartek, aleś głupi — ozwał się Marduła. — Zabić go nie fces dać, a ostawis go w oklepcu, coby się męcył, z głodu zdech, abo coby go wilki zjadły?
 — Ja go w oklepcu ostawić nie fcem — rzekł Gałajda.
 — No to mu go séjm — rozśmiał się Marduła.
 Gałajda mówił jakby do siebie.