Strona:Kazimierz Przerwa Tetmajer Janosik Nędza Litmanowski.djvu/268

 — Mama?
 — Umarli.
 — Siostry?
 — Pozwydawały sie. Niema ich.
 — Andryś? Brat.
 — On tu ze mną. Samiśmy.
 — Wyście wydana?
 — Nie.
 — Wtoz za leśnickiego?
 — Inny, gdzie indziej. Myśmy tu tylko sami z Andrysiem i sługami. Skąd idziecie?
 — Z Polski.
 — Przenocować chcecie?
 — Przenocujecie mnie?
 — Wdzięcznie.
 — Nie boicie sie?
 — Czego?
 — Cy mie pote mie udali zbójnikem?
 — Wyście wszyscy zbójnicy, z Polski — uśmiechnęła się Weronka.
 Poznał zaraz Janosik, że jeszcze przez lasy wieść o napadzie na Hradek nie doszła, ni też że Weronka nie wie, iż ów straszny Janosik Nędza Litmanowski, hetman zbójecki, to on sam.
 — Gdzie idziecie?
 — Na robotę. Do Peśtu. Do hut zelaznyk.
 Otwarła Weronka furtę.
 — Wejdźcie — rzekła. — Głodniście?
 — Nié. Jyno byk rad ugwarzéł s wami.