Strona:Kazimierz Przerwa Tetmajer Janosik Nędza Litmanowski.djvu/290

 — Nieg bedzie pofalony Jezus Krystus.
 — Niegze bedzie. Witajcie! — odpowiedzieli starzy Nędzowie.
 Trzej chłopi weszli i stanęli rzędem przed drzwiami za sobą zawartemi.
 Popatrzyli na nich Nędzowie.
 — Trzok was — rzekł stary Nędza.
 — Trzok.
 Grdyki towarzyszom Janosikowym zadrgały; milczenie zapadło.
 Wszyscy czterej chłopi opuścili głowy, tylko stara Nędzowa nie przestawała cieńką igłą ślicznego haftu na koszuli wyszywać.
 — Ka Janosik? — zapytała Gadei.
 — Ostał.
 — Ka?
 — W Batyzowskiej Dolinie.
 — Kie przydzie?
 — Nie przydzie.
 Umilkła stara Nędzowa i rzekła po chwili:
 — Przynieście go.
 — Popiół.
 Porwała się Nędzowa z ławy, rzuciła koszulę na stół i krzyknęła:
 — Jako!?
 A stary Nędza rzekł zduszonym głosem:
 — Ja wiedział. Siumny sie mi pokazał. Gadajcie.
 Ale wszyscy trzej towarzysze Janosikowi