Strona:Kazimierz Przerwa Tetmajer Janosik Nędza Litmanowski.djvu/37

wjehali, a i pewnie kajsi z precka jadom. Ze dy ig jyno trzok, a jak prośbe majom i za biskupa sie głosom —
 — No to jedźcie — rzekł Sobek. — Idze ty Kuba ś niémi, coby wiedzieli na sałasie, jeze my sie widzieli.
 Ruszył chłop owy przodem.
 — Warta? — zapytał go gajowy biskupa.
 — Hm — mruknął chłop. Pytać nie było poco.
 — Wojskowy u nich moderunek — pomyślał biskup. — Grzeczna czata, że lepszejby i pan Jan Chryzostom Pasek z Gosławic nie sformował...
 Rozwidniło się przed biskupem i dachy ujrzał.
 — Tu to będzie — pomyślał i mimowolny dreszcz go przeszedł.
 Niebawem też zobaczył szałasy i szopy wielkie; dym bił nad dachy. Polana była szeroka, lasem dookoła otoczona.
 Wysypali się chłopi naprzeciw w zdumieniu niezmiernem.
 — Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! — pozdrowił ich biskup.
 — Na wieki wieków! — odpowiedzieli. — Kuba, a to wto?
 — Biskup.
 Poodkrywali chłopi głowy, wraz też Janosik Nędza przed szałas bacowski wyszedł.
 — Hej tam! Wto jedzie? — zapytał.
 — Biskup!