Strona:Kazimierz Przerwa Tetmajer Janosik Nędza Litmanowski.djvu/42

 — No to i niedźwiedź gazda Tatrom, a bez to kozica z liskom wraz wody pić nie hodzujom.
 — Nie kochacie króla waszego?
 — Ja go nie widział.
 — Nie chcecie potrzebującego pomocy wesprzeć?
 — Jedy jek z Polan zeseł i śtyry roki potrzebującyk pomocy wspiéram.
 W uniesieniu jął ksiądz biskup Pstrokoński o królu opowiadać. Jak w Warszawie na zamku żył, jak władał i panował, jak uciekać i tułać się musiał, aż Gadeja, który w kącie na ławie leżał, ozwał się:
 — Zéj to tak, jakkieby gazde z hałupy wyścigali.
 Na co rzekł Krzyś przez nos:
 — Terazeście wej Tomasie mądrze pedzieli. Wy macie rozum!
 Zaś Janosik, gazdowski syn, podniósł głowę i powiedział:
 — Gazde nik z hałupy wyścigać nieśmié.
 Zwrócił się ksiądz Pstrokoński na ten Janosikowy ruch.
 — No ale tu właśnie tak, tu właśnie tak! — zawołał. — Szwedzi króla z kraju, jako gazdę z gazdowstwa wygnali!
 — To nie jest w porzondku — rzekł Gadeja. — Król to król. Wyganiać go nik nie powinił. Tu niéma sprawiedliwości.