Strona:Kazimierz Tetmajer - W czas wojny.djvu/66

 — Dobrze pan powiedział: komu się uda. Ale nam to się i to często udaje z kieszeni co wyciągnąć, kiedy facet się zacietrzewi, że o Bożym świecie nie wie.
 — Jak ci na imię?
 — Józia.
 Młody Neftze ujął dziewczynę łagodnie za rękę.
 — Nie gniewaj się, moja Józiu; ty masz szesnaście lat, pijesz, sprzedajesz się i kradniesz — począł mówić.
 Dziewczyna obraziła się.
 — Cóż mnie pan złodziejką robi?! Wszystkie takie!
 Chciała wstać z kłody, ale młody Neftze przytrzymał ją łagodnym, ale silnym uściskiem.
 — Nie gniewaj się, Józiu. Ty masz lat szesnaście, twoja siostra czternaście. I wszystko to — dlaczego to wszystko.
 — Albo ja wiem?
 — No — dlaczego?
 Dziewczyna popatrzyła na niego.
 — Niewiem — powtórzyła.
 — Z nędzy.
 — Prawda — rzekła dziewczyna. — Tak pan to prosto powiedział. Ale pan mi nie chciał ubliżyć...
 Młody Neftze spojrzał na nią, łzy mu się