z podtytułem Lieder eines Modernen, w latach 1889—1891 ukazują się czasopisma „Freie Bühne für modernes Leben”, „Die Moderne”, „Moderne Rundschau”... Podobne tytuły czasopism znajdziemy zresztą i w innych literaturach — w Belgii „L’Art Moderne” (od roku 1892), w Czechach „Moderni Revue” (od roku 1894). Jako „Česka Moderna” wystąpili młodzi pisarze czescy z manifestem na łamach czasopisma „Rozhledy” w roku 1895.
W Polsce terminu „modernizm” używano przede wszystkim pisząc o nowych prądach w literaturze niemieckiej[1]. Był on tu szczególnie poręczny i potrzebny ze względu na współistnienie naturalizmu i symbolizmu w twórczości tych samych pisarzy.
Już jednak w szkicu Excelsior Orzeszkowej jeden z rozmówców powiada:
W roku 1899 Ludwik Krzywicki stwierdza:
Na zalew terminologii krytycznoliterackiej już w roku 1891 narzekał Stanisław Witkiewicz:
- ↑ M. in.: M. Oksza (M. Krzymuska) Modernizm w Niemczech i Stanisław Przybyszewski, „Biblioteka Warszawska”, 1899, t. III, s. 256—285; — J. Flach Zwrot w modernizmie niemieckim.
- ↑ E. Orzeszkowa Excelsior, „Tygodnik Ilustrowany”, 1897, nr 40.
- ↑ L. Krzywicki O sztuce i nie sztuce. Luźne uwagi profana, „Prawda”, 1899, nr 15.