Ta strona została uwierzytelniona.
Liczne — wzdłuż równin ciągną się stada.
Na czele idzie owiec gromada
Mocnych, wypasłych i ciemnej wełny,
U każdej Kurdjuk[1] tłustości pełny.
Dalej — rozrosły buhaj na przedzie,
Czerwono-bury z pręgi czarnemi,
Zwolna, schylając łeb swój ku ziemi,
Ryczące stado za sobą wiedzie.
Dalej w odstępach — tu dojne klacze; —
Tam, źrebiąt tabun igra i skacze; —
Owdzie poważne, brodate kozy; —
Wielbłądy juczne; ładowne wozy; —
Pod okiem bacznem, co wszędy czuwa,
Cały się tabor w stepy posuwa.
- ↑ Kurdjuk — jest to ogon krótki u owiec kirgizkich, który tak wypełnia się tłustością że w końcu przybiera postać wielkiego garbu. — Ta osobliwość odróżnia owce kirgizkie od wszystkich gatunków owiec.
