Kędy teraz oczy są powabne twoje,
Z których miłość codzień wypuszczała roje?
Niemasz cię, nadobna Halino, Niemasz cię, kochana dziewczyno!
Już-że to zagasły ust twych ognie żywe,
Któremiś paliła serce natarczywe?
Niemasz cię, nadobna Halino, Niemasz cię, kochana dziewczyno!
Próżno mój ogródek fijołki pachniące,
Próżno mój różaniec rozwija swe pącze:
Niemasz cię, nadobna Halino, Niemasz cię, kochana dziewczyno!
Gdyby mię Kupido oddział swemi pióry,
Żebym mógł polecieć przez lasy, przez góry
Do ciebie, nadobna Halino, Do ciebie, kochana dziewczyno!
Najmniejbym się nie bał skrzydłami pośpieszyć,
Abym mógł raz oczy tobą me pocieszyć;
Kędyś jest, nadobna Halino, Kędyś jest, kochana dziewczyno?
Lecz próżno cię moje szukają powieki,
Której nie obaczą pod słońcem na wieki;
Dobranoc, nadobna Halino, dobranoc, kochana dziewczyno!
Do ciebie ja przez morze łez mych nie przebędę,
Choć w okręt, z strzał serdecznych zbudowany, wsiędę,
Choć Kupido na żagle da mi skrzydła swoje,
Chociaż Wenus sterować będzie nawę moję.
Bo wiatr mego wzdychania tak poburzył wody
I żal mój nagły takie wzbudził niepogody,
Że, niżeli na drugą nadziei mej stronę
Przyjadę, we łzach własnych nieszczęsna utonę.
- ↑ Tęsknota. Ze zbioru sielanek Szymona orowicza p. t. „Roksolanki czyli ruskie panny“: wydano zbiór ten w r. 1654“, po śmierci autora, który umarł młodo w r. 1629. Rok śmierci jego podaliśmy jako ostateczą datę ukończenia tego zbioru sielanek. Utwory te napisane są w formie piosenek, śpiewanych na weselu przez różne „panny“ i „młodzieńców o imionach bądź małoruskich bądź antycznych; luźne piosenki powiązane są tylko wspólnym tematem miłości. Jako nazwy ich w zbiorze podane są imiona osób, które je wyśpiewują; nagłówki, podane w tej antologji, użyte zostały dla szczegółowszego odróżnienia treści poszczególnych piosenek.
Sielanka Tęsknota oznaczona jest imieniem „Daniło“.
Strony — struny.
