Strona:Klejnoty poezji staropolskiej (red. Baumfeld).djvu/58

Ta strona została przepisana.
Z LEGENDY O ŚW. ALEKSYM.
A. URODZENIE ŚW. ALEKSEGO.

Ach, Królu wieliki nasz,
Coż Ci dzieją Mesyjasz,
Przydaj rozumu k mej rzeczy,
Me serce Bóstwem obleczy,
Raczy mię mych grzechów zbawić,
Bych mógł o twych świętych prawić.
Żywot jednego świętego,
Coż miłował Boga swego,
Cztę w jednych księgach o nim:
Kto chce czytać, ja powiem.

W Rzymie jedno panię było,
Coż Bogu rado służyło.
A miał barzo wielki dwór:
Prócz panosz trzysta rycerzów...
Chował siroty i wdowy,
Dał im osobne trzy stoły.
Za czwartym pielgrzymi jedli:
Ci ji do Boga przywiedli.
Eufamijan jemu dziano,
Wielikiemu temu panu,
A żenie dziano Aglijas,
Ta była ubóstwu w czas.

Byli wysokiego rodu;
Nie mieli po sobie płodu:
Więc ci jęli Boga prosić,
Aby zaś je tem darował,
Aby jedno plemię dał.
Bóg tych prośby wysłuchał.