Strona:Klemens Junosza-Czarnebłoto.pdf/137

„konferencye“ zdarzały się zaledwie raz na kilka lat.
 Raz, naprzykład, dowiedziała się, że brat chce sprzedać zboże na zaspokojenie jakiegoś pilnego wydatku, a jej zdawało się, że lepiejby było powstrzymać się i na lepszą cenę poczekać.
 Było to w czwartym, czy piątym roku pobytu jej w Brzozówce.
 Kiedy się obiad kończył, rzekła:
 — Panie bracie, chciałabym odbyć z tobą krótką konferencyę w cztery oczy.
 On spojrzał na nią zdziwiony.
 — Sekret? — zapytał.
 — Zapewne.
 — A więc proszę, słucham, niechże pani siostra usiędzie.
 — Nie usiądę — odrzekła — nie mam czasu na długie dysertacye, bo dzisiaj chleb się piecze. Słyszę oto, że bratu potrzeba pieniędzy.
 — Tak jest.
 — Podobno brat chce sprzedać zboże?
 — Rzeczywiście.
 — Teraz czas nie jest na to odpowiedni, lepiej będzie trochę poczekać.
 — Zapewne, że tak...
 — To dlaczegóż pan brat mi nie powie, że potrzebuje?
 — Alboż pani siostra ma pieniądze?