Strona:Klemens Junosza-Czarnebłoto.pdf/149

 — Trzeba, żeby się młodzi poznałi, a jeżeli przypadną sobie do gustu, to...
 — A za pozwoleniem, pani siostro, to jeszcze na wodzie widłami pisano. Od bywania do ołtarza ogromnie daleko. Zresztą, dziewczyny nasze są tak młode, że nie ma sobie czem głowy teraz zaprzątać.
 — O wszystkiem trzeba myśleć zawczasu...
 — Zawczasu, a zawcześnie, to różnica.
 — Może bratu to nie w guście, że oficyalista?
 — O, co to, to nie, pani siostro. I ja przecież nie na swojem, tylko na cudzem pracuję, a tem się tylko od zwykłego rządcy różnię, że mam więcej samodzielności. Nie ma o tem mowy, żebym oficyalistą pogardzał; ale to, widzisz, chłopiec jeszcze bardzo młody.
 — Tem lepiej.
 — Niezamożny, może nawet biedny, z czegóż utrzyma rodzinę?
 — Słyszałam, że pani Zawadzka ma jakiś fundusik.
 — Niechże go ma z Bogiem — rzekł Borecki, wstając — czas na mnie; muszę iść w pole, zaś pani siostra czyń sobie, jako chcesz, zdałem na ciebie prawa matki. Chłopak, jeżeli chce, niech bywa; poznajmy go, przekonajmy się, co wart, ale uprzedzam, że ostatnie słowo sobie pozostawiam