Strona:Klemens Junosza-Czarnebłoto.pdf/165

 — Oj, oj! Wypić dobry kielich gorzałki, to zaraz będzie doskonałe spanie. I wy zaśniecie i wasze myślenie zaśnie, a jak się wyśpicie, to będziecie mieli lepszą siłę do każdej roboty. Ja wam jeszcze ten raz wygodzę, ale pamiętajcie, że niedługo już będę mógł wam robić takie wygodności.
 — Dlaczego?
 — Wyście mi już bardzo dużo winni, wy może sami nie wiecie ile. Trzeba raz zrobić porządek.
 — Niby... jakże to porządek?
 — Obrachować, co się należy i zapłacić.
 — Zkądże ja wam zapłacę, kiedy nie mam.
 — Aj, macie, macie, Michale.
 — Co?
 — A grunt? Nie rachujecie gruntu. Takie porządne gospodarstwo, z dobrem zabudowaniem. Bardzo ładny majątek.
 — Więc niby co?
 — Jakto, co?
 — No, co mój grunt ma do waszego długu?
 — Wy się pytacie? Sprzedajcie grunt, a mnie zapłaćcie dług.
 — A ja się gdzie podzieję, a dzieciom co zostawię?
 — To jest mały frasunek. Taki człowiek, jak wy, Michale, to się wszędzie podzieje. Was na każdy folwark z wielką chęcią wezmą, bo wy dobry robotnik. Wy jesteście tyle warci, co dwa fornale,